مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی سنتی و ترکیب آن با تمرینات پایداری تنه بر عملکرد، خستگی عضلانی و پاسخ لاکتات خون شناگران زن نخبه

هدف از این تحقیق مطالعه تأثیر هشت هفته تمرینات پایداری تنه به همراه تمرینات مقاومتی سنتی بر عملکرد، خستگی عضلانی و میزان لاکتات خون دختران شناگر بود. بدین منظور 20 شناگر زبده 14 - 17 ساله )میانگین سنی 9646 / 2± 85 / 14 سال، قد 0026 / 5± 159 سانت یمتر، وزن 851 / 12 ± 52 / 52 کیلوگرم، درصد چربی 1/ 12 ± 882 / 17 ، حداکثر اکسیژن مصرفی 027 / 10 ± 245 / 38 میل یلیتر( انتخاب و ب هطور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرارگرفتند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در تمرینات مقاومتی سنتی )شامل برنامه تمرینی 40 دقیق های، با شدت 50 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه، در تکرارهای 8 تا 12 تایی( و پایداری تنه )شامل برنامه تمرینی 20 دقیق های، با شدت 50 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه، در تکرارهای 8 تا 12 تایی( شرکت کردند و گروه کنترل تنها تمرینات مقاومتی سنتی را انجام دادند. سطح لاکتات در زمان استراحت و بلافاصله پس از فعالیت در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از دستگاه لاکتومتر انداز هگیری شد. برای تعیین سطح عملکرد از رکورد شنا، همچنین جهت تعیین میزان خستگی عضلات پایداری تنه از آزمو نهای خستگی )شامل آزمون پل جانبی، آزمون بازکننده کمر، آزمون خستگی عضلات شکم( قبل و بعد از هشت هفته تمرین استفاده شد. به منظور مقایسه تفاو تهای درو نگروهی از t زوجی و برای مقایسه بین گروهی از t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد رکورد شنای ورزشکاران در گروه تجربی 97 / 2 ثانیه کاهش و رکورد آزمون خستگی در عضلات پایداری تنه 73 / 56 ثانیه افزایش داشته است. لاکتات بلافاصله پس از فعالیت به میزان 25 / 1 میلی مول کاهش یافت. بین عملکرد و میزان خستگی در عضلات پایداری تنه در دو گروه آزمایش و کنترل اختلاف معناداری وجود داشت. همچنین، در میزان لاکتات بلافاصله پس از فعالیت نیز هیچ گونه اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد ) 05 / p<0 (. به طور کلی، به نظر می رسد برنامه تمرینی مقاومتی سنتی به همراه تمرینات پایداری تنه جهت بهبود عملکرد )رکورد شنا( و کاهش لاکتات خون و خستگی عضلات محوری در شناگران مؤثرتر است. بنابراین، توصیه م یشود این نوع تمرینات در برنامه آماد هسازی این ورزشکاران گنجانده شود.